به عنوان مثال داروهای ناپروکسن و ایبوپروفن که می توانند: التهاب را کاهش دهند.
لوپوس اریتماتوزیس سیستمیک، شایعترین نوع بیماری لوپوس است. بیماری خود ایمنی که در آن سلول‌های سیستم ایمنی اشتباهاً به بافت‌های خود حمله می‌کند و منجر به بروز التهاب و آسیب بافتی در ارگان‌های درگیر می‌شود. این بیماری می‌تواند بر روی مفاصل، پوست، مغز، ریه‌ها، کلیه‌ها و رگ‌های خونی تأثیر بگذارد و بیمار با علائمی مانند مفصل درد، حساسیت و راش های پوستی و مشکلات مربوط به ارگان های داخلی رو به رو شود.
این بیماری می‌تواند در افراد مختلف به صورت خفیف یا شدید بروز کند و علائم آن ممکن است به صورت ناگهانی تغییر کنند.
عوارض جانبی بلیموماب حالت تهوع، اسهال و عفونت است. مصرف این دارو به ندرت باعث بدتر شدن افسردگی می‌شود.
بیماری لوپوس اریتماتوز سیستمیک می‌تواند باعث التهاب در پوست، مفاصل، ریه، کلیه، خون، قلب و یا ترکیبی از موارد گفته شده شود.
بیماری لوپوس باعث کندی عملکرد دستگاه گوارشی می‌شود و همین موضوع دلیلی برای تجربه مکرر اسهال، استفراغ و حالت تهوع است.
آنتی بادی های خودکار در خون گردش می کنند؛ اما در سلول های خونی بعضی از افراد، دیوارهای نفوذ پذیر وجود دارد و به آنتی بادی ها اجازه عبور کردن را می دهد.
در حدود یک سوم افراد مبتلا به لوپوس، باعث ایجاد یک بیماری خود ایمنی اضافی می شوند از قبیل قرص بیماری لوپوس بیماری خود ایمنی تیروئید، به ویژه نوعی که باعث کم تحرکی غده تیروئید می شود.
از زمان عود بیماری، علائم لوپوس هم ظاهر می شوند. پس از بازه هایی که بیماری عود می کند، بازه ای می رسد که هیچ علامتی در فرد مشاهده نمی شود.
ضایعات معمولی تر «دیسکوئید» هستند و فقط در افراد مبتلا به بیماری فعال دیده می‌شوند که به محض مشاهده آنها باید به پزشک خود اطلاع داد.
در حال حاضر هیچ گونه درمانی برای لوپوس وجود ندارد، اما قابل درمان است و معمولا به تعدادی از انواع مختلف دارو به خصوص زمانی که درمان در مراحل اولیه بیماری شروع می شود، پاسخ می دهد. داروهایی که برای درمان لوپوس استفاده می‌شوند به شدت بیماری و بخش هایی از بدن که تحت تاثیر قرار گرفته اند، بستگی دارد. احتمالا درمان، با افزایش شدت بیماری و یا بهبودی، تغییر و یا اصلاح خواهد شد. اغلب داروهایی که در زیر توضیح داده شده اند در اصل برای دیگر بیماری ها تولید شده بودند اما بعدها در درمان لوپوس مفید واقع شدند.
تمام داروها دارای عوارض جانبی بالقوه ای هستند و شما و پزشک تان باید خطر اثرات جانبی را با توجه به کنترل علائم خود متعادل کنید. گاهی اوقات این ممکن است به معنی مصرف داروهای اضافی برای محافظت در برابر دیگر عوارض جانبی باشد.
لوپوس را براساس علائم آن، معاینه فیزیکی و آزمایش خون تشخیص می دهند. آزمایشات می توانند به رد کردن شرایط دیگر کمک کنند.
این مطلب را برای دوستانتان در تلگرام به اشتراک بگذارید مطالب پیشنهادی دکتر سلام